Het was een pijnlijke ervaring
die ik me gelukkig
vaak niet herinner,
maar soms wel
en dan besef ik hoe
deze ervaring
mij heeft getekend
en gemaakt
tot wie ik ben.
tot wie ik ben.
De laatste avond
met mijn moeder...
We keken samen
naar de tv
maar ik kon me
niet concentreren
op het scherm,
en ik hield mijn moeder
in het oog.
in het oog.
Ze zat in de zetel
naast mijn pa.
naast mijn pa.
Ze had holle ogen
en ze was niet meer
van deze wereld.
Ik ben radeloos.
prevelde ze zacht,
tegen niemand
in het bijzonder.
Ik vermoedde
dat ze weer
had gedronken,
maar ik zag
dat het meer was
dan alcohol alleen.
Ik keek
naar mijn pa.
Ik wachtte tot
hij iets zou doen.
Maar hij zat daar maar
keek naar de film
en deed niets,
alsof hij
het niet gewaar werd
wat er stond te gebeuren.
Het was lang stil.
Dan richtte hij zich
tot mij en zei
Het is tijd om te
gaan slapen,
jongen,
Ik begreep niet
dat hij niet zag
wat er stond te gebeuren.
Hij zag
dat ik aarzelde.
Ga maar gauw naar
boven
zei hij
Ik ging naar boven.
Maar ik geraakte niet in slaap.
Mijn gespitste oren
maakten dat onmogelijk.
Ik wachtte bang af
in mijn bed.
En later die avond
hoorde ik de knal.
Ik ging naar haar kamer,
alsof ik wist dat ze daar zou zijn.
Ze lag dood op haar bed
in haar trouwkleed.
Het geweer lag naast haar.
Het leek geënsceneerd
voor een foto
of zo.
Ik keek lang naar haar
zonder iets te zeggen.
Haar gezicht
zag er vredig uit,
ook al was haar kapsel
een bloederige brij.
En dan natuurlijk
achter haar...
het bloed op de lakens
en op de muur.
Dan riep ik op mijn pa
maar er kwam geen reactie.
De stilte echode
door het huis.
De stilte echode
door het huis.
Ik besefte
dat ik alleen was.
Hij was er niet.
Ik ben terug
in mijn bed gekropen.
En ik heb in stilte gehuild.
Tegen de ochtend
is mijn pa thuisgekomen.
Hij heeft de politie gebeld.
Zo heb ik geleerd
wat het belangrijkste
in het leven is.
Er zijn.
Er zijn
en samen
met diegenen
die je graag ziet
zo goed mogelijk
verdragen
wat pijn doet
en ongeneselijk is.
Ik sta hier nu
in het moederhuis.
Onze zoon is pas geboren.
Ik ben trots op mijn vrouw
die het kind heeft gedragen
en gebaard.
En ik ben trots op mezelf
want ik was er bij
toen mijn vrouw
bang was
en pijn had.
Ik was er.
Zo een vader wil ik zijn.